Δρόμοι Κρασιού

Νέα Αγχίαλος Π.Ο.Π.

Το 1969 μια νέα πραγματικότητα δημιουργήθηκε  στο χώρο του κρασιού. Η αποδοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει δημιουργήσει την ανάγκη για ένα εθνικό πλαίσιο εναρμονισμένο με τη νομοθεσία της ΕΕ, η οποία θα σέβεται και προωθεί το εμφιαλωμένο κρασί. Με νόμους που ψηφίστηκαν το 1971-72 η Ελλάδα απέκτησε χαρακτηρισμό περιοχών.

Οι περιοχές που ιστορικά είχαν παραγωγή κρασιού και ενεργούς μέχρι τώρα αμπελώνες εντάχθηκαν στο νέο σύστημα κατάταξης και εν μέρει την αξιολόγησης  δημιουργήθηκε τα Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (DOSQ).

Το σύστημα με την προϋπόθεση ότι αυτές οι περιοχές θα παράγουν κρασιά από γηγενείς ποικιλίες και μόνο με ορισμένες προϋποθέσεις, όπως η απόδοση, περιεκτικότητα σε αλκοόλη, καλλιεργητικές τεχνικές, κ.α.

Η Νέα Αγχίαλος ορίστηκε ως η μοναδική περιοχή της Θεσσαλίας, η οποία μπορεί να παράγει λευκό κρασί που ονομάζεται ΟΠΑΠ.

Αναφερόμενοι στην Νέα Αγχίαλο, εννοούμε επίσης τις περιοχές των Μικροθηβών, Αϊδινίου, Κρόκιο επειδή περιλαμβάνονται στην περιοχή που καλύπτεται από αυτό το όνομα. Με την ονομασία Αγχίαλο υπάρχει ποικιλία Ροδίτης, που μπορεί να συμπληρωθεί από την ποικιλία Σαββατιανό σε ποσοστό λιγότερο από 20%.

Επί του παρόντος, τα δικαιώματα για την παραγωγή κρασιού με την σημανση ΟΠΟΠ έχειν μόνο «ο Παραγωγικός Συνεταιρισμός Νέας Αγχιάλου η ΔΗΜΗΤΡΑ » και ο Δημήτρης Τιμπλαλέξης. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε τις προσπάθειες της Οικογένειας Αποστολάκη για την παραγωγή βιολογικών οίνων από τον αμπελώνα του στο Κρόκιο.

​

Η ειδικότητα της Νέας Αγχιάλου

Τι δίνει αυτό το ιδιαίτερο χαρακτήρα στο κρασί της Αγχιάλου;

Η απάντηση σχετίζεται άμεσα με την εγγύτητα των αμπελώνων προς τη θάλασσα, η οποία συμβαίνει τόσο εύκολα μόνο στα νησιά και ειδικά στους αμπελώνες της Σαντορίνης. Ο αμπελώνας της Αγχιάλου είναι κυρίως πεδινός, αναφέρεται σε υψόμετρα που σπάνια φτάνουν τα 200 πόδια, ενώ ένα μέρος των αμπελώνων κατεβαίνει από όπου ξεκινά το νερό.

Χάρη στην «συγκατοίκηση» των αμπελώνων στη θάλασσα συναντάμε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και είναι η παρουσία "νεύρου", κάτι που είναι αδιανόητο στο κρασί με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και παρόμοια έντονη ξηρότητα που δεν υπάρχει σε άλλα κρασιά.

Η ρητή αναφορά αυτής της ιδιαιτερότητας γίνεται από τον Τιμπλαλέξη σ' ένα κρασί που ονομάζεται "Κοκαρέλα".

Στην αρχαία Φθιώτιδα Θήβα τα κύρια υλικά για την παραγωγή σκαφών ήταν όστρακα με το όνομα Κοκαρέλες. Είναι πράγματι ασυνήθιστο φαινόμενο να συναντάμε το θαλάσσιο στοιχείο σε έναν αμπελώνα και αυτό είναι εμφανές από την ύπαρξη εκατοντάδων οστράκων (Κοκαρέλες) σε αρόσιμες εκτάσεις, ιδίως στις Μικροθήκες.