Είναι χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας πόλης Πυράσου της Αχαΐας Φθιώτιδας. Η αρχαιότερη πληροφορία για την πόλη αυτή προέρχεται από τον Όμηρο, ο οποίος την αναφέρει στον κατάλογο των καραβιών (Ιλιάδα Β695) μαζί με την Φυλάκη και την Ίτωνα, οι οποίες αποτελούσαν το βασίλειο του Πρωτεσίλαου. Σύμφωνα με τον Στράβωνα (ΙΧ435), ο οποίος μιλεί για την τοπογραφία της, η Πύρασος απείχε 20 σταδίους από την νεώτερη της πόλη Φθιώτιδες Θήβες.

Στην Πύρασο υπήρχε το σπουδαίο ιερό της Δήμητρος, από το οποίο φαίνεται να είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη η πόλη. Ίσως μάλιστα κάποια εποχή να υπήρξε και σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο της περιοχής. Γι’ αυτό μπορεί να συνηγορήσει ακόμη και η λαμπρή φήμη της παλαιοχριστιανικής πόλης που ήκμασε μετά την Πύρασο.

Η μοναδική δοκιμαστική ανασκαφική τομή που είχε γίνει πάνω στο λόφο βορειοανατολικά της Νέας Αγχιάλου, έδειξε πως κατοικήθηκε από την αρχαιότερη Νεολιθική περίοδο (6η χιλιετία) από ψαράδες γεωργούς, που ανέπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό. Από την ιστορική Πύρασο μόνο υποθετικές πληροφορίες υπάρχουν. Ένα χέρι από υπερφυσικό γυναικείο άγαλμα που ήρθε στο φως το 1965 και αποδόθηκε στο άγαλμα της Δήμητρος., της θεάς που λατρεύονταν από τους κατοίκους της πόλεως. Άλλα λείψανα κι αυτά υποθετικά βρίσκονται στη βασιλική Δ’ που ανασκάφτηκε στο χώρο όπου πρέπει να  ήταν κτισμένα τα δημόσια κτίρια της ελληνιστικής Πυράσου, στο κέντρο της Νέας Αγχιάλου.

​

Ίσως  το πιο συγκεκριμένο εύρημα να είναι ένα μικρό κομμάτι από αρχαία επιγραφή που βρέθηκε στα ερείπια της μεγάλης βασιλικής Δ’ και φέρει τη λέξη «Πύρασος», απόδειξη πως στη θέση αυτή βρισκόταν η λαμπρή πόλη του Πρωτεσίλαου και της Δήμητρος. Η ζωή της Πυράσου σταματά το 217 π.Χ. όταν την κατέστρεψε ο Φίλιππος ο 5ος.

​

Η καταστροφή της Αρχαίας Πυράσου από τον βασιλιά Φίλιππο 5ο, χαρακτηρίζει την ιστορία της εποχής κατά την αρχαιότητα.

​

Σε αυτά τα συντρίμμια αναπτύχθηκε αργότερα μια νέα πόλη, οι  Φθιώτιδες Θήβες.